Olsztyn, 9 sierpnia
2014
Kochany,
gdybym tylko umiała
zamknąć w słowach zapachy, to zdania pachniałyby bogactwem mojego dzisiejszego
dnia. Bo są takie dni, jak dziś, niewymownie piękne. I przebogate, choć pozornie
zwyczajne. I pachną miętą z likierem mocno-zielonym, zmiennością powietrza o
różnych porach dnia, a nade wszystko dobrem i szczęściem. I darami.
Takie dni, jak dziś, zawsze
zadziewają się w podróżowaniu moim, w wałęsaniu po świecie, albo w tak zwanym
czasie bez zegarka. W uważności głębokiej. I dziś tak właśnie było. Niby
Olsztyn i niby porannie wstałam z wizją sumiennej pracy, ale…w południe
intuicja kazała mi wyruszyć w miasto. Na kawę – powiedziała :-) Cóż, intuicji
swojej ufam bardzo, więc wiedziona jej podszeptem wyciągnęłam z szafy
zapomniane, cudownie kobiece obcisłościo-zwiewności w czerwieniach i turkusach,
spakowałam w torebkę książki, markery i długopisy, by przy kawie
popracować i… wyszłam, by wrócić
nie-wiem-kiedy. Kocham to, wiesz? To, że idę, jadę, nie wiem dokąd, bez celu,
bez planu, bez czaso-limitu. Tę przestrzeń niebywałą, jaką to we mnie tworzy,
to poczucie niezwykłości, że nie wiem, dokąd droga prowadzi, że wszystko zadziać
się może. I to wałęsanie się za podszeptem wewnętrznego głosu. Z takich dni, z
takich wałęsań, zawsze wracam przebogata. Tak, jak dziś.
Dziś długie godziny w
kawiarence. Zawiodły mnie tam nogi same, na kawę przecież, na sok, na to, co
pragnienie we mnie zaanonsowało. Dziś był dzień tak rozkosznie zmysłowy.
Siedziałam w tej obcisłej czerwieni, z czerwienią we mnie, jakoś tak leniwie na
słońcu, robiąc to, na co akurat ochota. Trochę czytanie, na ludzi gapienie się,
rozmyślanie, obserwowanie, zwykłe bycie w miękkim fotelu, ze zzutymi szpilkami
i stopami wyciągniętymi na wygodnie przysuniętym przeciw-fotelu. Taka
wymoszczona zmysłowa-przyjemność. Obecność. Wszystko pod parasolem w
olsztyńskiej kawiarence. I wiesz, okazuje się, że taka swobodnie
rozsiadła-zadowolona z życia kobiecość budzi w większości zachwyt. Co
poniektórzy patrzyli co prawda lekko zadziwieni, ale większość ludzi wpatrywała
się z jakimś zachwytem i serdecznością. Nawet kobiety, a może zwłaszcza
kobiety. Tak, w kobiecych zapatrzeniach była serdeczność i jakieś swobodne
ufffff…, a czasem chichot radosny, jak u małej dziewczynki. Wszystko z powodu
czerwieni, turkusu, zmysłowo-rozsiadłej bosonogo pyszności mojego dnia. A we mnie jakoś ciepło, patrząc na te obserwujące
mnie kobiety i na te serdecznościo-wymiany. Jest dobrze, myślałam, jest dobrze,
czułam. Tyle luzu w nas i pomiędzy nami, tyle przyzwolenia i serca. Jest
dobrze.
Choć przecież nie
wstałam dziś pełna lukru i fajerwerków, jak z filmowego happy endu. Raczej
pełna pytań nabrzmiałych z dni minionych, kwestionowania spraw dla mnie mocno
ważnych. I dziś kawiarnianie-telefoniczna długa rozmowa z moją przyjaciółką, rozmowy
o sensie nas samych, pytania stawiane w niebyt, czemu jest jak jest i że nie
rozumiem dlaczego tak właśnie… I w tym wypowiadanym powątpiewaniu, po prostu nagle podszedł mężczyzna, powiedział
do mnie kilka słów po polsku i nagle zaczął ze mną rozmawiać po angielsku, a ja
– zadziwiona całą niezwykłością sytuacji - znów ustami intuicji - zapytałam skąd
jest i gdy wymówił nazwę miasta, w którym przecież mieszkałam, jakoś… się
potoczyło… Zadziwiona upiłam kolejny łyk
kawy, myśląc że los jest jednak niesamowity. Dosłownie w chwili, gdy zawiesiłam
w powietrzu pytanie do siebie/ do przyjaciółki pełna niezrozumienia dla tego,
co w moim życiu – los przysłał człowieka, jak informację. To się nazywa
synchroniczność, wiesz? Ja niby wiem, ale zawsze, ilekroć się dzieje, wprawia mnie w zachwyt i osłupienie. Mała chwila, która wiele zmienia. Nie znasz dnia
ani godziny. Buch – zdarzenie. I za nim nowa jakość. W chwili gdy telefonicznie
mądrzyłam się na temat niezmienności pewnych kwestii, bum – niespodziewany
moment i nowa zmienna. Życie dzieje się w chwilach.
Tak więc dostałam dziś
wiadomość od losu. I znam nowego człowieka,
ba... - nawet dwoje nowych ludzi. Z fajną otwartością. Takich, z którymi od razu rozmawia
się o sprawach ważnych, z którymi czujesz, że choć znasz ich tylko chwilę –
znasz jakąś esencję z ich obecnego życia i że wymieniasz się czymś
esencjonalnym. Dodatkowo, okazuje się, że pan z małej restauracyjki mnie
pamięta, ba - pamięta nawet co czasem jadam i z jakim dodatkiem i dziś chciało
mu się ze mną porozmawiać, a może się odważył lub miał czas. Pal licho powód –
ważne, że dużo w tym było uśmiechu i że przyrządził mi sałatkę w rozmiarze
nieoferowanym w menu, dodając tościki, specjalnie przygotowane dla mnie. Jadłam
to ze smakiem, czując, że zostało zrobione z jakąś wielką życzliwością. Kolejny
dar. Kolejny człowiek. Kolejna chwila pełna wibrującej serdeczności. A potem
intuicja pognała mnie na film, który chciałeś, byśmy obejrzeli razem, ale jakoś
nam czasu wtedy nie starczyło. I znów, ze zzutymi szpilkami, ze swobodą
rozsiadłą w kino-fotelu – śmiałam się w głos i wzruszałam, czując, że choć Cię
nie ma obok, to przecież jesteś. Cieszyłam się obrazami i opowieścią snutą na ekranie i tym moim zupełnie
nieplanowanym solo-kinem. A ja lubię solo-kino. Fajne było to nieśpieszne biletów
kupowanie już po rozpoczęciu seansu, rozmowa z panią, która parzyła mi na seans
cappuccino i jej uśmiechnięte wyznanie, gdy wróciłam, by je odebrać, że dodała
mi kakao i pudrowej czekolady. I uśmiech między nami. Dźwięcząca serdeczność. Kolejny
dzisiejszy dar. Kolejna dobra, piękna tego dnia chwila. I zapach kakao w
kinowej sali.
Wracałam do domu już
nocą, zostawiając za sobą gwarną i rojną starówkę, by odetchnąć ciszą
zasypiającej już mojej dzielnicy. Powietrze
pachnie ziemią i latem. Widziałeś dziś księżyc? Ciekawe, czy u Ciebie jest tak
samo piękny, jak u nas? Choć u nas już czerń nieba, a nad Tobą szarości i
lekkie zmierzchania. Na tle tej czerni jest pięknie pękaty, z poświatą jasną,
bo zaraz pełnia. Pełnia, kochany. Tak, dziś stanowczo czuję się pełna.
Napełniona prostotą życia. I pięknem chwil. I nakarmiona niespodziankami losu. Puszczone
– wszystko samo płynie… , jak zwyczajnie jestem – niczego nie oczekując,
zanurzona w chwili – bogactwo od losu. Tętniące życiem chwile.
Piękny dzień. Pięknej
reszty dnia Tobie. Chwil pięknych.
Dobrej nocy, kochany.
Di.
